امام دوازدهم

دين اسلام، كامل ترين و آخرين دين الهى است كه از سوى خداوند متعال و توسط پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله براى هدايت انسان ها به سوى كمالات دنيوى و اخروى، ابلاغ شده است، ولى ختم نبوت، به معناى ختم رهبرى و امامت نيست؛ زيرا، وجود تكليف، مستلزم وجود حجّت الهى بر روى زمين است. به همين دليل، بعد از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله، امامان معصوم عليهم السلام، عهده دار هدايت انسان ها هستند. اميرالمؤمنين على عليه السلام مى فرمايد: «هرگز، روى زمين، از قيام كننده اى با حجّت و دليل، خالى نمى ماند، خواه ظاهر و آشكار باشد، خواه بيمناك و پنهان. -چنين است- تا دلائل و اسناد روشن الهى، از بين نرود و به فراموشى نگرايد.».
طبق فرمايش حضرت على عليه السلام حجّت الهى، هميشه روى زمين هست و با وجود امام و حجّت الهى و دين اسلام، بايد به تكاليفى كه از سوى دين ابلاغ شده، عمل شود. بنابراين، از اين لحاظ، مردم دوره ى غيبت، از حيث مكلّف بودن به تكاليف اسلامى، با مردم دوره ى حضور امام، هيچ فرقى ندارند و بايد به همه ى تكاليف اسلامى كه اصطلاحاً، فروع دين ناميده مى شوند، عمل كنند، لكن در دوره ى غيبت و مستور بودن امام(عليه السلام) برخى از تكاليف، به دليل مستور بودن امام، اهمّيّت بيش ترى مى يابد، به گونه اى كه برخى از مؤلّفان، تعداد اين تكاليف را هشتاد مورد دانسته اند. چون تبيين همه ى آن ها در اين موجز نمى گنجد، به تعدادى از مهم ترين اين وظايف اشاره مى شود:

1. شناخت و معرفت حجّت خدا
مهمّ ترين وظيفه اى كه هر شيعه بر عهده دارد، كسب معرفت نسبت به وجود مقدس حجة الله و امام عصر عليه السلام است. پبامبر اكرم صلى الله عليه وآله مى فرمايد: «مَن مات و لم يعرف إمامَ زمانه مات ميتة جاهلية؛ هر كس بميرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهليت مرده است». چون در عصر ما، امام عليه السلام غايب است، پس شناخت آن، همّت بيش ترى را مى طلبد و بدون ترديد، مقصود از شناختى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله تحصيل آن را براى هر كس واجب دانسته، شناخت سطحى نيست، بلكه ما بايد امام عصر خود را آن چنان كه هست، بشناسيم، به گونه اى كه اين شناخت، موجب در امان ماندن ما از شبهه هاى ملحدان و مايه ى نجاتمان از اعمال گمراه كننده ى مدّعيان دروغين و رسيدن به سعادت دنيوى و اخروى باشد.

2. تهذيب نفس و كسب فضايل اخلاقى
وظيفه ى مهم ديگرى كه هر شيعه بر عهده دارد، تهذيب نفس و آراستن خود به اخلاق نيكو است. چنانچه امام صادق عليه السلام در روايتى مى فرمايد: «… قال: من سر ان يكون من اصحاب القائم فلينتظر و ليعمل بالورع و محاسن الاخلاق؛ هر كس دوست دارد از ياران امام مهدى عليه السلام باشد پس منتظر (ظهور آن حضرت) باشد و به پرهيزگارى و اخلاق نيكو عمل كند…».
توصيه به پرهيزكارى در عصر غيبت، نه تنها در كلام معصومان قبل از امام زمان عليه السلام آمده، بلكه در توقيعات هم ذكر شده است. در يكى از اين توقعيات، امام عليه السلام مى فرمايد: «پس تقواى الهى پيشه كنيد و به امر ما تسليم شويد و امر را به ما واگذاريد كه بازگشت به سوى ما است…».
مسئله ى تهذيب نفس و دورى گزيدن از گناهان و اعمال ناشايست، به عنوان يكى از وظايف منتظران در عصر غيبت از چنان اهمّيّتى برخوردار است كه در توقيع شريفى كه از ناحيه ى مقدسه امام زمان (عليه السلام) به شيخ مفيد صادر گرديد، اعمال ناشايست و گناهانى كه از شيعيان سر مى زند، يكى از اسباب طولانى شدن غيبت و دورى شيعيان از توفيق ديدار، شمرده شده است.

3. انتظار فرج
همان گونه كه از امام صادق عليه السلام نقل شد، هر كس كه دوست دارد از ياران امام باشد، بايد منتظر باشد. بنابراين، يكى از وظايف مردم در دوره غيبت، انتظار فرج امام مهدى عليه السلام است. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله مى فرمايد:
أفضل أعمال أُمتي انتظار الفرج من الله عزّوجل؛ برترين اَعمال امّت من، انتظار فرج (حضرت مهدى) از نزد خداوند عزوجل است.
آن چه از احاديث مذكور استفاده مى شود، اين است كه ما، در عين عمل به تكاليف دينى خود، هميشه بايد منتظر ظهور امام زمان عليه السلام باشيم و از رحمت واسعه ى الهى نااميد و مأيوس نگرديم. همين انتظار، خود، وظيفه اى است مستقل كه دوره ى غيبت را به دوره ى تلاش براى رسيدن به دوره ى حكومت سراسر عدل امام مهدى عليه السلام تبديل مى كند و ضعف و سستى و نااميدى را از جامعه ى اسلامى دور مى سازد.

منبع مطلب: بنياد مهدويت و آينده پژوهي اصفهان

بايد بين اخبار و نشانه هاي ظهور و اخبار "ملاحم و فتن" تفاوت گذاشت. بين اين دو معمولا خلط مي شود. ملاحم و فتن يعني پيشگويي اتفاقات و جنگ ها و درگيري هاي آينده. ائمه(ع) بعضي از حوادثي كه در آينده اتفاق مي افتد را گزارش كرده اند و گاهي تصريح كرده اند كه فلان نشانه از حوادث ظهور است يا در مقام ذكر واقعه اي كه اتفاق مي افتد يك پيوندي با ظهور حضرت داده اند.

به گزارش خبرگزاري اهل‌بيت(ع) ـ ابنا ـ ظهور منجي موعود يك اعتقاد عمومي در تمامي اديان است. كتاب هاي مقدس آسماني، چه آنها كه بخشي يا تمام آنها وجود دارد و چه آنها كه منقولاتي از آنان در كتاب هاي ديگر آمده است، بشارت داده اند كه جهان در سيطره ظلم و فساد نمي ماند؛ بلكه جماعت صالحان به امامت "رهبر موعود" عدل و داد را در گيتي حاكم خواهند كرد.

ريشه دار بودن اعتقاد به مهدي و منجي، موجب آماده بودن مردم اعصار گوناگون براي پذيرش و تبعيت وي شده و مي شود. از همين رو، اين مفهوم موجب سوءاستفاده فريبكاران و شياداني شده است كه در طول تاريخ با ادعاهاي دروغين، خود را مهدي يا از ياران او معرفي كردند تا از رهگذر عقيده پاك مردم به نيات آلوده خويش دست يابند. اتفاقاً بسياري از اين مدعيان، در نقشه خود موفق شده و به مقصود خود رسيده اند؛ چه مدعيان كوچكي كه اهداف مالي و رمالي داشته اند، و چه مدعيان بزرگي كه توانستند با اين ادعا حكومت هاي عريض و طويل يا مذاهب منحرف ديرپا و گسترده اي براي خويش دست و پا كنند. 

در واكنش به اينگونه اقدامات، خبرگزاري اهل‌بيت(ع) ـ ابنا ـ در پايان هر هفته سلسله مطالبي متقن و مستدل در باب مهدويت ــ با عنوان "در انتظار منجي" ــ توليد و منتشر خواهد كرد؛ تا هم عرض ارادتي باشد به محضر امام زمان حضرت حجة بن الحسن المهدي(عج) و هم گامي باشد براي روشنگري درباره مسأله مهدويت در عصر هجوم غبارها و فتنه ها.

با توجه به سوءاستفاده گروه هاي تكفيري از مفاهيم آخر الزماني در برهه اخير، دومين گفتگوي سلسله مطالب در انتظار منجي را در زمينه علائم حتمي ظهور انجام داده ايم.

ميهمان اين هفته خوانندگان ابنا « «حجت الاسلام و المسلمين نصرت الله آيتي» عضو هيئت علمي مؤسسه آينده روشن (پژوهشكده مهدويت) است.